Mroczny sekret życia

Życie rodzi się w ciszy, tam, gdzie nikt nie zagląda,

w miejscu, gdzie światło i cień są jedną istotą.

Każdy oddech jest darem i przekleństwem –

obietnicą drogi, która zawsze kończy się w mroku.

Nie mówi się o tym wprost.

Ludzie lubią zasłaniać się słońcem,

budować domy z chwilowych radości,

przyklejać uśmiechy do kruchych twarzy,

jakby czas nie krążył wokół nich

z cierpliwością drapieżnika.

Sekret jest prosty, lecz nikt nie chce go pojąć:

wszystko, co kochasz, jest pożyczone.

Twoje ciało, twoje imię, twoje sny –

wszystko wróci do ziemi, z której wyszło,

a ty staniesz się echem,

którego nie rozpozna nawet twoje własne serce.

Ale właśnie ten sekret,

tak ciemny i cichy,

może być jedyną prawdą, która daje sens.

Bo dopiero gdy zrozumiesz, że wszystko ginie,

zaczniesz naprawdę patrzeć,

dotykać, kochać –

jakby każda chwila była pierwszą i ostatnią,

jakby życie, w swej kruchości,

było największym z cudów,

który istnieje tylko dlatego, że przemija.