Mrówka geniusz

Narrator:

Była sobie pewna mrówka,

która wszystkim dookoła mówiła,

że jest geniuszem.

Mrówka:

Jestem mrówką geniuszem!

Wiem wszystko i potrafię wszystko!

Narrator:

Mrówka opowiadała wszystkim

o swoich wspaniałych osiągnięciach.

Mrówka:

Byłam w Paryżu

i wymyśliłam wieżę Eiffla!

Mówię płynnie po francusku

i tam wszyscy mnie znają!

Inne mrówki: (z podziwem) Wow!

Mrówka:

A dlaczego samoloty latają

wysoko po niebie?

To moja zasługa!

Dzięki temu mogę

podróżować w klasie biznesowej.

Inne mrówki: (z zachwytem)

To niesamowite!

Mrówka:

Jestem też konstruktorem

pierwszego koła!

To wielki krok w historii ludzkości!

Narrator:

Wszystko szło dobrze,

dopóki na drodze mrówki

nie stanęła sówka mądra główka.

Sówka:

Mróweczko, to wszystko ty wymyśliłaś?

Nie bądź śmieszna!

Jesteś mądra tylko w słowach, nie w czynach.

Mrówka: (speszona) Ojej...

Sówka:

Kiedy miałabyś czas na to wszystko?

Przecież cały dzień

siedzisz przed telewizorem!

Mrówka: (spuszcza głowę) No tak...

Sówka:

Na kłamstwie nie zbudujesz

sławy i popularności.

Mrówka: (zrozpaczona)

Masz rację, sówko.

Nic z tych rzeczy nie wymyśliłam.

Chciałam tylko być mądra i uczona,

ale teraz moja sława przeminęła.

Narrator:

Mrówka zrozumiała swój błąd

i postanowiła zmienić swoje zachowanie.

Zaczęła ciężko pracować,

czytać książki i uczyć się nowych rzeczy.

Mrówka: (z zapałem czyta książkę)

Narrator:

Po pewnym czasie

mrówka stała się naprawdę mądra i uczona.

Inne mrówki podziwiały ją za wiedzę

i chętnie prosiły o radę.

Inne mrówki: (gromadzą się wokół mrówki)

Mróweczko, opowiedz nam o świecie!

Mrówka: (z uśmiechem) Chętnie!

Narrator:

Mrówka żyła długo i szczęśliwie,

a mądrość i uczciwość

stały się jej prawdziwymi klejnotami.

Morał:

Na kłamstwie sławy i popularności

nigdy się nie zbuduje.

Prawdziwą mądrość i szacunek

zdobywa się ciężką pracą i uczciwością.

Autor bajki

Damian Moszek.