My

Łączą się kregi na pół

Przeplatają się w dół

Rozgałeziają się i znów lecą w róg

Tak jak myśli me

O tobie i o nas

Na przekór idą w las

By znów wrócić i to nie raz

Szczęście me jest jak lotos na tafli jeziora

Inne blade i szare moj jasny jak aureora

Lecz twój z nich wszystkich najpiekniejszy

Codziennie na niego spoglądam i myśle czyżby nie jest ważniejszy?

Puszczam cię wolno jak liść na wietrze

Ku górze pofrunie

I nigdy się nie dowiem, gdzie wyląduje