MYŚL

MYŚL

Siedzę w domu

wśród dogasających świeczek,

z błędami w mym własnym imieniu

i straciłem, czy może zyskałem,

czy tylko tak siedzę bez celu.

Z chęcią wszedłbym w swą głowę,

połaził po labiryncie myśli,

wylazł szyszynką wprost do

miedzianego księżyca, gdzie

po bursztynowej zjeżdżalni

w ostatnich promieniach

rozpękłego, chylącego się

ku śmierci słońca, zjechałbym

w wielką jaskinię przepełnioną

buszem, stadami baobabów

i niespożytą armią robaczków

świętojańskich. Musi być

przecież światło.

Bądź też wiatr ze skalnego

zbocza sturlałby mnie na

porwany przez zatęchłą mgłę

szlak. Wśród leśnych, mgielnych

ostępów, wśród trzasku łamanych

badyli, znalazłbym tylko ciebie,

jakąś tam ukochaną. I uciekłbym,

co sił, z owych moczarów, porywając

ostatnim palcem mech, a z nim

i fluorescencyjnego grzyba, który

zabrałby mnie z mej głowy.

...z mego domu

wśród dogasających świeczek.

Z błędów w mym własnym imieniu

i straciłbym, czy bym zyskał,

czy tylko tak odszedł bez celu.