Myśli o zemście i przebaczeniu

Zemsta jest łatwa i słodka. Nie wymaga wielu przemyśleń ani dużych nakładów sił. To sama przyjemność; pasja "wyciągania konsekwencji" wobec każdego, kto wyrządził nam jakąś krzywdę i/lub uraził naszą dumę. Jednak zwykle, bardzo szybko, przychodzi potężne rozczarowanie - zemsta nie uwalnia od pretensji i złości, a tylko je podsyca i rozszerza. Odwet prowadzi do kolejnego odwetu. Najbardziej tragiczne jest to, że dokonując zemsty z lubością stosuje się metody, które zwalczało się u przeciwników. Zemsta nie ma na uwadze żadnego dobra, jest głuchym jękiem urażonej dumy.

Henri Lacordaire powiedział: "Chcesz być szczęśliwym przez chwilę? Zemścij się. Chcesz być szczęśliwym zawsze? Przebacz.". Przebaczenie nie jest łatwe. Mimo to stanowi jeden z najbardziej pożądanych skarbów. Potrzebuje go każdy, kto grzeszy i popełnia błędy. Niekiedy bywa uznawane za przejaw słabości albo mylone z zapomnieniem czy usprawiedliwianiem zła. Jednak już samo słowo: "przebaczenie", pokazuje, że chodzi w nim o coś innego - "baczyć" to: "uważać, pilnować", więc "prze-baczenie" nie jest zapomnieniem doznanych krzywd ani udawaniem, że ich nie było, tylko niezwracaniem na nie uwagi. Miałem szczęście kilka razy doświadczyć tego "cudu" - trudno tu o inne słowo... Chyba najlepiej opiewa go Izajasz w jednej ze swoich Pieśni:

I oto ustrzegłeś moją duszę

od czeluści zagłady,

Gdyż odrzuciłeś za siebie

wszystkie moje grzechy.

Ojciec głosi dzieciom wierność Twoją.

Pan mi przychodzi z pomocą.

Więc grać Mu będziemy pieśni na strunach

przez wszystkie dni naszego życia

w świątyni Pańskiej.