Na cmentarzu

wchodzę w tajemniczą zarośniętą alejkę

na skraju miasta

gdzie leżą nasi wrogowie dziejowi

zaczyna się las zapomnienia

przez który prowadzi na plażę szlak utarty

pod kątem jednak grobów w tym lesie stojących

nie został przez wielu dobrze zbadany

leżący tutaj wyznawali tę wiarę

której dziś w mieście nikt nie wyznaje

tylko ja zostałem

Mi zdrajcy bliżej do tych zmarłych

więc siadam często w tym miejscu wygnania

czekając na zmartwychwstanie

nogę o pień wystający opieram

słucham i czekam