Na górskim życia szlaku

Kiedyś gdy nadejdzie świt

umilknie wiatr ja będę iść

pośród tatrzańskich szlaków sam

a tyle dróg za nami

i pragnę tylko siły skał

by już nie tęsknić chcę mieć dość

niech mnie prowadzi surowy szlak

i gdzieś kamieni w oddali głos

niech spojrzy na mnie Morskie Oko

przychylnym wzrokiem poprowadzi dalej

ukłonię się do Czarnego Stawu

i już bez marzeń pójdę

zostawiając za sobą hale

przywita mnie może słońca błysk

jeśli halny zechce rozpędzić mgłę

bardziej samotny sięgnę szczytu Rys

wtedy zrozumiem jak życie jest nietrwałe