Na kirkucie

Na kirkucie cisza i zapomnienie

Nikt nie odwiedza starych grobów

Tylko wiatr szepcze modlitwy

I liście szeleszczą jak łzy

 

Na kirkucie brak śladu życia

Nikt nie zapala zniczy i świec

Tylko chwasty i śmieci rosną

I ptaki krzyczą jak krzyk

 

Na kirkucie ból i cierpienie

Nikt nie pamięta ludzkich losów

Tylko kamienie i napisy świadczą

I gwiazdy błyszczą jak znak

Na kirkucie
Autor: Wojciech Grzegorz Domagała
Czytano 143 razy
Data dodania: 13.05.2023

Średnia ocena: 3.5  Głosów: 4

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (4)

  • Bajeczna 13.05.2023
    Bardzo dojrzały wiersz . Stawiam piatke!
  • Florian Konrad 13.05.2023
    Przypomniało mi jedną piosenkę https://www.youtube.com/watch?v=2mKpqp1Ialk
  • befana_di_campi 14.05.2023
    1) Nie słyszałam o "szeleszczący łzach"?
    2) Na kirkutach kładzie się kamyki; nie świeci zniczy ani nie kładzie kwiatów. Chyba, że czyni to ktoś z zewnątrz.
    3) Każdy opuszczony cmentarz stać się może tym kirkutem. Tu nie ma żadnych wyjątków!
  • befana_di_campi 14.05.2023
    "Szeleszczących" - literówka. Przepraszam zawstydzona ;-)

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania