Na Polach

Na polach nienawiści nic się nie ostało

Jedynie złość wśród zatęchłych liści

Odtańcuje makabryczny krok

Jakże piękna jest jej suknia osuwająca się w mrok

Jakże cudownie powiewają jej włosy

Zniszczone i czarne niczym zgniłe zbóż kłosy

Na welonie czarnym biała niemowlęca czaszka

Śmieje się i krzyczy - To Twoja porażka

Nic już nie uratuje skazanego duszy

Od złości i nienawiści katuszy

Przesiąknięta czernią i czerwią

Zbrukana niewinnych krwią

Jarzyć się będzie w samopotępieniu

Twoja przyjaciółka, siostra grzechów sześciu

Złość, na polach nienawiści

Odtańcowywując makabryczny krok

Osuwając się w Twej duszy mrok