Na polanie

Na polanie, gdzie słońce wzgórza miodem zalewa,

Oaza spokoju i szczęścia tam powstała,

Drzewa zielone swymi gałęziami sięgają nieba,

Apteka natury swe tajemnice wiatrem wyśpiewa.

Tam, gdzie płynie rzeka o łagodnym nurcie,

Promienie słońca niczym złoto na wodzie pływają,

Wszystkie troski i zmartwienia tracą tam swe udręki,

Szczęście z każdym oddechem jeszcze bardziej szerokie.

Góry napotykają spokój dolin,

Ptaki śpiewają pieśń o radości i miłości,

Tam gdzie człowiek z naturą łagodnie się ścina,

Cisza otula serce i daje siłę na nowe życie.

Oaza spokoju i szczęścia w duszy człowieka tkwi,

W ciszy, wyciszeniu i oddechu pełnym wiary,

To miejsce, gdzie łzy zamieniają się w uśmiech,

A puste miejsce w sercu wypełnia się miłością pełnym przytchem.

W najgłębszym zakątku naszego wnętrza,

Spokój i szczęście kryją swe skarby,

Tam wartości nie materialne zyskują swe rangi,

Bo to wewnętrzne bogactwo najpiękniejsze daruje nam dni.

Oaza spokoju i szczęścia nie potrzebuje wiele,

Czasem tylko trochę ciszy i chwilę dla siebie,

By wewnętrznym okiem patrzeć na piękno świata,

By odkrywać, jak w wielkości szczęście jest małe.