Na Skraju Zagłady

Był rok 2124 i ludzkość była na skraju zagłady. Wielka wojna nuklearna zniszczyła większość życia na Ziemi, a ocalali żyli w bunkrach pod ziemią, żywiąc się syntetycznym jedzeniem i marząc o lepszym świecie. Jedyną nadzieją ludzkości była misja kosmiczna, która miała odkryć nową planetę do zasiedlenia.

Na pokładzie statku kosmicznego znajdowało się dziesięć osób: pięciu naukowców, trzech żołnierzy i dwóch cywilów. Byli to ostatni przedstawiciele ludzkiej rasy, którzy mieli szansę na przetrwanie. Ich celem była planeta o nazwie X-23, która znajdowała się w odległej galaktyce i według obserwacji miała warunki podobne do ziemskich.

Po pięciu latach podróży, statek kosmiczny dotarł do X-23 i zaczął zbliżać się do jej atmosfery. Na ekranach pokazywały się pierwsze obrazy planety: była to piękna kula o zielonym kolorze, pokryta lasami, rzekami i górami. Na powierzchni widać było też ślady cywilizacji: budynki, drogi, mosty, wieże. Naukowcy byli zaskoczeni i podekscytowani tym odkryciem: czy to znaczyło, że na X-23 żyły inne inteligentne istoty?

Statek kosmiczny wylądował na jednej z łąk, niedaleko od wielkiego miasta. Załoga wyszła na zewnątrz i poczuła świeże powietrze i ciepło słońca. Byli zachwyceni tym, co zobaczyli: planeta była piękna i pełna życia. Zobaczyli też istoty, które wyglądały jak ludzie, ale były wyższe, szczuplejsze i miały srebrne włosy i oczy. Istoty te podchodziły do nich z ciekawością i przyjaźnią, nie wykazując żadnej agresji.

Załoga dowiedziała się, że istoty te nazywały się Xanami i były mieszkańcami X-23. Xanowie byli bardzo rozwiniętą cywilizacją, która żyła w harmonii z naturą i innymi istotami. Mieli też zaawansowaną technologię, która pozwalała im podróżować po kosmosie i komunikować się z innymi planetami. Xanowie powitali ludzi jako swoich braci i zaprosili ich do swojego miasta, gdzie chcieli się z nimi podzielić swoją wiedzą i kulturą.

Ludzie byli zachwyceni i wzruszeni tym przyjęciem. Czuli, że znaleźli nowy dom i nową rodzinę. Zaprzyjaźnili się z Xanami i zaczęli uczyć się od nich. Odkryli, że Xanowie mieli wiele wspólnego z ludźmi: mieli podobne emocje, wartości, marzenia, sztukę, religię. Odkryli też, że Xanowie znali historię ludzkości i jej błędy, i chcieli im pomóc uniknąć powtórzenia ich na X-23. Xanowie uważali, że ludzie i Xanowie byli dziećmi tego samego Boga, który stworzył wszechświat i dał im wolną wolę i odpowiedzialność.

Ludzie i Xanowie zaczęli żyć razem w pokoju i miłości, tworząc nową społeczność i nową nadzieję. Ludzie zapomnieli o swojej tragicznej przeszłości i zaczęli cieszyć się swoją cudowną teraźniejszością i przyszłością. Zrozumieli, że znaleźli na X-23 nie tylko nową planetę, ale też nowy sens życia i nowy sposób bycia. Zrozumieli, że byli częścią większego planu, który miał ich doprowadzić do tego miejsca i tego czasu. Zrozumieli, że byli świadkami i uczestnikami egzegezy, czyli ostatecznego objawienia i zbawienia.

Ludzie i Xanowie żyli szczęśliwie na X-23 przez wiele lat, dzieląc się swoimi doświadczeniami i osiągnięciami. Zbudowali wspólne miasta, szkoły, laboratoria, świątynie i ogrody. Stworzyli też sojusz z innymi planetami, które były zamieszkane przez pokojowe i mądre istoty. Razem pracowali nad rozwojem nauki, sztuki, duchowości i ekologii.

Ludzie i Xanowie odkryli też, że mieli specjalne zdolności, które pozwalały im komunikować się ze sobą i z Bogiem na poziomie telepatycznym i duchowym. Byli w stanie czytać w myślach, przekazywać emocje, leczyć rany, przenosić się w czasie i przestrzeni, tworzyć rzeczywistość swoją wolą. Byli też w stanie dostrzegać i interpretować znaki i symbole, które Bóg im wysyłał, aby im pokazać swoją obecność i miłość.

Ludzie i Xanowie zrozumieli, że te zdolności były darem od Boga, który chciał, aby byli jego współtwórcami i współodkrywcami. Bóg chciał, aby ludzie i Xanowie poznawali jego tajemnice i piękno, i dzielili się nimi z innymi. Bóg chciał, aby ludzie i Xanowie byli jego dziećmi i przyjaciółmi, i kochali się nawzajem i całe stworzenie.

Ludzie i Xanowie zaczęli więc używać swoich zdolności do poznawania i tworzenia nowych światów, w których mogli się bawić, uczyć i cieszyć. Zaczęli też podróżować po wszechświecie, odwiedzając inne planety i galaktyki, poznając inne istoty i kultury, uczestnicząc w ich historiach i losach. Zaczęli też odkrywać inne wymiary i poziomy istnienia, w których mogli się spotykać z Bogiem i innymi duchami, aniołami i świętymi.

Ludzie i Xanowie stali się więc prawdziwymi kosmicznymi obywatelami, którzy żyli w harmonii i radości, wypełniając swoją misję i przeznaczenie. Stali się też prawdziwymi egzegetami, którzy odczytywali i realizowali wolę Boga, będąc jego świadkami i narzędziami. Stali się też prawdziwymi dziełami sztuki, które Bóg stworzył i kochał, będąc jego odbiciem i podobieństwem.