!! na waszyngtońskim lotnisku!!!! Ronalda Reagana i spadł do Potomaku!!!!

!! na waszyngtońskim lotnisku!!!!

Ronalda Reagana i spadł do Potomaku!!!!

!!!

W chwili,

gdy niebo rozdarło się na dwoje,

Spod samolotu,

który świecił się bardzo jasno,

Cierpienie wzięło swój początek,

Snop iskier,

jak łzy z nieba,

zaczął spadać.

Każda iskra,

to rozdzierający krzyk,

Ból,

który niszczy,

nie zna litości,

W powietrzu,

w mroku,

wśród chmur,

Rozpacz,

która serca targa,

jak wicher gałęzie.

Gigantyczna rzymska świeca,

Iskry strzelające od przodu samolotu w dół do ogona,

To nie piękno,

to nie magia,

Ale opowieść o stracie,

o rozpaczy,

o żalu,

jak czarna dziura,

która wszystko pochłania.

Każda z tych iskier,

to życie,

które zgasło,

Jak płatki śniegu,

które topnieją w dłoni,

Cierpienie,

które w sercach zostaje,

Ból,

który z chmurą się splata,

jak korzenie z ziemią.

W tym chaosie,

w tym ogniu,

Zrozumienie,

że życie jest kruche,

jak porcelana,

Każdy snop iskier,

to lament,

Za tymi,

którzy już nie wrócą,

za tymi,

co zostali,

jak echo w pustce.

W tej symfonii zniszczenia,

Każda iskra to nuta,

która rozbrzmiewa w ciszy,

Ból, który krzyczy bezgłośnie,

Jak rana,

która nigdy nie zasklepi się.

*****

***

!! At Washington's Airport!!!!Ronald Reagan and fell into the Potomac!!!!!!!

In the moment,when the sky tore in two,From beneath the airplane,which shone very brightly,Suffering took its beginning,A beam of sparks,like tears from the sky,began to fall.

Each spark,a tearing scream,Pain,which destroys,knows no mercy,In the air,in the darkness,among the clouds,Despair,which tears at hearts,like wind through branches.

A gigantic Roman candle,Sparks shooting from the front of the airplane down to the tail,This is not beauty,not magic,But a tale of loss,of despair,of grief,like a black holethat devours everything.

Each of these sparks,a lifesnuffed out,Like snowflakesmelting in the hand,Suffering,which remains in hearts,Pain,which entwines with the cloud,like roots with the earth.

In this chaos,in this fire,The understanding,that life is fragile,like porcelain,Each beam of sparks,a lament,For thosewho will never return,for thoseleft behind,like an echo in emptiness.

In this symphony of destruction,Each spark a noteresounding in silence,Pain that screams silently,Like a woundthat will never heal.

*****

***