na wschodzie

przepadło zrozumienie

ze słońcem gdzieś na zachodzie

stąpam po cienkim lodzie

słowa rzucone na wiatr

rozwiane wraz z popiołem

pamiętam twoje dłonie zimne zmarszczył je czas

bez nadziei bez wiary

podnoszę z kolan ciało obolałe karabin naładowany ostatnim rdzawym pociskie

ludzie są z ołowiu

zapach sosny świerki zielone

napełniają spokojem

myślami przy tobie mamo

pamiętaj było nas dwoje wraz z wojną wszystko runęło szczęście moje