Nad przepaścią

Stała nad przepaścią.

Jej kasztanowe włosy wiatr wiosenny targał.

Pod stopami miała nicość,

poukładaną i jasną...przyszłość.

Za plecami czekał na nią chaos.

Bezwład piekielny, szara rzeczywistość...

Stała nad przepaścią

Sama, zraniona, zapomniana

Bez wyboru,

Bez szansy na przyszłość.

Chciała tylko odnaleźć siebie...

Nad przepaścią
Autor: misia25085
Czytano 294 razy
Data dodania: 28.02.2017

Średnia ocena: 3.9  Głosów: 7

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (6)

  • Tanaris 28.02.2017
    Czasami odnalezienie prawdziwego "ja" kończy się właśnie przepaścią, 5 :)
  • Ginny 28.02.2017
    Szczerze, to ani forma nie porywa, ani treść, która jest całkowicie bez sensu. Nuda, nuda, nuda. 1
  • Pan Buczybór 01.03.2017
    Wreszcie! Jednak demokracja jeszcze żyje! Brawo!
  • Emi Ayo 04.03.2017
    Mnie tam sie spodobało ;) ważne zeby wyrazić swoja opinię i ja szczerze uważam ze ten wiersz jest fajny :) dlatego też dam 5
  • detektyw prawdy 04.03.2017
    jedynie czwarty wers byl OK, ale reszta slaba.
    poukladane 2
  • Alicja 11.03.2017
    W wierszu jest wiele sprzeczności. Treść nie jest porywająca. Dlatego też 4. Powodzenia w dalszym pisaniu.

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania