nadmiar

przyjdź wraz z serdecznym

przymierzem

powróć żeby wstydzić się świata

czy widzisz

jak wiele znaczy poblask

ostatniej latarni

tam stoi mój nocny koszmar

czy czujesz sobą kłamstwo

bez prawa do samodzielnego

życia

czas płynie

pod kątem ostrym

zbyteczność ułamków kosztuje

zbyt wiele wzgórz

płynie echo krzyku

na który tak łatwo się nabrać

świt obiera sierocą duszę

z nadmiaru ciała