Nadzieja w ciemności

Promyk nadzieji znajdzie się w ciemności,

Nie zawsze jasny,

Może być ciemny.

Możemy o nim nie wiedzieć,

Ale tam jest.

W trakcie bólu,

W trakcie cierpienia,

Wydaje jej się,

Że może znalazła swoją nadzieję w ciemności.

Przyzwyczajona do cierpienia,

Przyzwyczajona do bólu,

Do samotności.

Chyba znalazła powód do dalszej walki.

Poczucie samotności jej nie opuszcza,

Lecz przez to, że sama nie jest,

To teraz odczuwa mniej samotności,

Niż przez ostatnie kilka lat.

Sama i zagubiona,

Przez nikogo nie kochana.

Chyba znalazła promyczek nadzieji.

Jest dla niej nowością,

Boi się go.

Boi się, że ta nadzieja,

Obróci się przeciwko niej.

Boi się, że ta ciemność,

Na nowo pochłonie ją całą.

Boi się, że to poczucie samotności,

Powróci na nowo.

Jednak tą nadzieje ma.

Ma wokół siebie przyjaciół, którzy jej nie opuszczą.

W takim razie, dlaczego odczuwa pustkę?

Ponieważ jednak czegos jej brakuje.

Brakuje jej miłości.

Jednak ma tą nadzieję w ciemności,

Że i ona niedługo przyjdzie,

Że będzie wieczna.

Ma nadzieje w ciemności.