Nagość w słowach

Celebracja codzienności, obowiązek oddychania,

zbyt wiele przebiegłem mil, by się teraz zatrzymać.

Wyciągam dłoń, podwijam rękaw koszuli –

ukłucie nie boli.

Jaki mamy dziś dzień? Masz takie zimne dłonie,

podkręcę grzejnik. Otwórz oczy i zobacz, słońce.

A miało padać.

Nie obchodzi mnie, że jesteś zmęczona. To noc

bez znaczenia, jak i cała wieczność. Nie ma

żadnej magii w zmaganiu dwóch ciał, chciwość

zaślepia, a fizjologia ma gorzki smak.

Poranne golenie i Elvis w lustrze, szorstkość.

Rozchylony świat chorej wyobraźni, krew –

ile jeszcze mam jej oddać, by móc wrócić,

zejść poniżej światła i odpocząć w ciszy.