Najwyżej...

najwyżej zostanę w wierszu,

w poezji będę trwał,

najwyżej w ulotnym deszczu

przemknie po twarzy łza,

bo kiedy wierszem piszę

nie myślę o przyszłości...

a przecież ona nadejdzie

na dobre się rozgości.

Nadejdzie zielenią wiosny,

ogrzeje słońcem lata

jesiennym kolorem liści

zimą śnieg pozamiata...