Nasza klasa (r.)

Baby zwiędłe

Baby stare

Baby za młodu poszarzałe

Ciężką podkową dolnych powiek przytwierdzone do swych stanowisk

jak psy

które stoją na straży

opuszczonych majątków

W skupieniu odmierzają swoje dni

z góry ustalonej normie

wczesne godziny zaganiają je

w szczelne klatki zakładowych trybów

by świat mógł bez przeszkód

wykonać kolejny obrót

a robota była zrobiona

Bóg im dał

wejście i wyjście

(z konieczności przez drzwi ewakuacyjne)

jedną przerwę - kwadrans rekolekcji

stałe i niezmienne „od” i „do”

z zegarkiem w ręku

A w nagrodę

własne obuwie i nadzieję

na wcześniejszy autobus

Baby zwiędłe

Baby stare

Baby za młodu poszarzałe

Ich ręce

to Wasze góry przeniesione

dobro narodowe

bezdźwięczne

niedocenione

w nieopłacalnym pędzie zużyte

po których nikt ich już nie całuje