nasza miękka moralność

(inspiracja po pasjowym tramwaju)

jeżdżę i wracam

wsiadam i wysiadam z miejsc wolnych sobie

nabita na szpilki jak motyl spadaj!

krzyczą wykolejeńcy

jeszcze jedno spojrzenie przed zejściem z ostatniego stopnia

przed uchwyceniem pionu

wyrzucona na ziemię

podmuch wiatru zadarł spódniczkę odsłaniając

kabarety starszych panów

a widownia odjeżdża koniec przedstawienia

dzisiaj wróciła ponoć była kurwa i stanęła

obok motorniczego

nieśmiała jakby na próbę podkręcała biodrem

ciężko spracowane ciało kołysała w takt pędu

była tania jak dla siebie bo tylko tanie i literaci jeżdżą tramwajami