Poprzednie częściNasze realia

Nasze zawiłości

Nie chcę już

ciągle stać w miejscu

Nie chce już

dochodzić gdzie sedno

 

Tych wszystkich

ludzkich problemów

I zawiłości

tego fałszu

 

Bo jesteśmy jak maszyny

tak skomplikowanie skonstruowani

Nasza glowa niczym fenomen

idzie w jedną lub drugą stronę

 

Jedna z nich to dobro

które wokół siebie roztaczamy

By coś co zrobimy

nie szło na marne

 

Druga jest jak chore żądze

bo liczą się dla niej pieniądze

Ciągle domaga się więcej i więcej

oceniając tylko po zasobności portfela

 

Gdzie w tym wszystkim

rozum i racjonalne myślenie

Które dziś tak bardzo

powinno być w cenie

Średnia ocena: 4.5  Głosów: 2

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (2)

  • Lieberman 28.10.2017
    To takie słabiutkie jest, jejciu. Nawet na wiersz biały się nie nadaje, lulć
  • Dekaos Dondi 29.10.2017
    Witam. Monia. - Krótko, ładnie i sensem. Pozdrawiam.*****

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania