Natura spragniona.

Natura spragniona.

Wolność rozsądna

istoty w zwyczaju,

co spada pod nogi,

jak beret wprost z raju;

cenić darowane

i czynić staranie,

by nie zniszczyć szczęścia,

pozornym kochaniem,

i nie mówić mało,

lazur okrył stałość,

by uciekać z oczu

w niebo rozproszenia,

tam gdzie cuda przemian,

bo wraca deszczowo,

świętością niedzielną,

czasem w smutek,

w ciemność,

bym nie był spragnionym

dziełem, lecz prawdziwym,

nie zaprzeczał szczęściu

w kłamstwie ledwo żywy,

i lotos pokusy

spalił pieśnią wzruszeń,

jak anioł płaczący,

z miłości uczuciem.

Pisarz prewencjonistyczny i autor tekstu poetyki wierszowanej Mirosław Witold Piotr Butrym. Data zakończenia pracy: 12.05.2009 - Roku Pańskiego Tradycyjnego.