Niby nie dramat

PROLOG

Co się zaczyna, ma i koniec.

I nawet prolog zwieńczy kropka.

Więc zamaszyście (kto zabroni?)!

Pora rozpocząć pierwszą zwrotkę.

ROZWINIĘCIE

Uwijam się, by rzecz rozwinąć -

czas rzeczywisty mnie pogania.

Akcja, im bardziej dynamiczna,

tym szybciej zbliża do zmierzchania

faktów, mgnień, zdarzeń. Kres fabuły.

Zostają puste krajobrazy,

w których bohater nić rozwijał,

zanim ów kres go unieważnił.

Na pierwszym planie tylko cisza,

bezczas - scenariusz się wypalił.

Na kliszy... przecież nie ma kliszy -

plan pierwszy znika. I co dalej?

EPILOG

Pamiętasz jeszcze, gdy wyznałeś...?

Przyjęłam dźwięk z niedowierzaniem.

Trudno uwierzyć - zapominam...

Na końcu jest opamiętanie.

_________________

Wrzesień 2016