nic nie tłumaczy ckliwości tego wiersza (a jednak)

łóżko przesiąkło twoim zapachem

choć nawet nie wchodziłaś do sypialni

zapamiętuję też kolejność, z jaką ulatują bąbelki ze szklanki,

w której moczysz usta

śmiejemy się z jutrzejszych dowcipów

i w ten sam sposób przeskakujemy kałuże, które wyparowały lata temu

ty wciąż nie rozumiesz

że kiedyś, mroźną zimą,

braknie opału do piecyka, który w sobie noszę,

i zacznę palić własnymi snami

to będzie jak przytulanie bałwana wczesną wiosną

albo jak przejażdżka karpiem przeczuwającym grudzień

tam, na kuchennym stole, ktoś rysował w mące, lecz brakło cierpliwości:

twoja twarz, moje usta,

niedokończone serce w popiele straconych nadziei

Komentarze (9)

dygresja 05.06.2021

Kto lepiej zrozumie taką ckliwość ode mnie...
"Płakałam wczoraj na przystanku autobusowym, bo Andrea Bocelli z reklamy jakiegoś tam koncertu, miał identyczny uśmiech do Twojego, kiedy to śmiałeś się z moich wygłupów. Jaka byłam głupia...Myślałam, że to wystarczy, byś się uśmiechał."

Oj, trafiłeś w czułe struny- jak widać :)