nie daj się sprzedać

pandemia zwoła wypalone dusze

w miejsce cuchnącej Gehenny

mamona przesłania oczy ślepca

w budowie świątynia słońca

miłość usycha niegdyś oaza

widziana fatamorgana za dnia

błyskiem pryzmatem w oku

wydarte miłosierdzie z głębin

samolubnej nicości pragnień

człowiek szuka człowieka

choć są pod tym samym niebem

dookoła gołe białe czaszki

główki makówek pachną opium

psy kąsają szczerzą ostre zęby

wychudzone głodne zwierzęta

wykopane groby blisko centrum

krzywd nie wybaczy otchłań kosmosu

uderzenie pioruna jasne

podzieli skruszy to co pod swetrem bije

na ustach maski burki sznurują wolność

błądzę ulicą szare betonowe oczy

drzewa dogaszają zwęglone łyko

człowiek szuka domu w nowej

rzeczywistości która odwraca kota ogonem

nie będzie dobrze pobłądzeni nie żyjemy

gorzej nie będzie tylko dlaczego

potrafimy kochać w chwili gdy

gasną światłą gdy jest za późno

świat ukrywa prawdę która skruszy

kajdany dla swobodnej oceny