Nie istnieję

Jak płatek śniegu,

wolny, piękny,

zwiewny...

Opadam w powolnym

ruchu.

Dotykam brunatnej

ziemi..

I.. znikam.

Średnia ocena: 5.0  Głosów: 5

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (7)

  • Szalokapel 31.07.2016
    Urzekło mnie to. Fascynujące, że w tak krótkim tekście potrafisz zawrzeć taki sens... Podziwiam. Tak jest niestety z życiem człowieka, również kończy na brunatnej ziemi, no tylko, że POD ziemią, heh. 5.
  • vilemo 31.07.2016
    No... wiesz aż tak dosłowna nie chciałam być. Haha:)
  • Nazareth 31.07.2016
    Tak krótko a jednak nie trzeba ani słowa więcej... brawo :)
  • ausek 31.07.2016
    Piękna miniaturka ;) 5
  • Tina12 31.07.2016
    Krótko ale na temat. Minimalizm też miże być piękny
    5
  • Glassy Sky 31.07.2016
    Nie przepadam za interpunkcją w wierszach i myślę, że w tym przypadku można by ją całkowicie usunąć, a tekst na tym wiele by zyskał, ale to jedynie moje skromne zdanie :D
    Muszę przyznać, że wiersz ujął mnie swoją prostotą - kilka krótkich słów czasami lepiej oddziałują na czytelnika, niż ich cała masa. W tym przypadku tak jest. Krótko, na temat. Zachwyca mnie też jego delikatność :)
  • vilemo 31.07.2016
    Bardzo dziękuję!

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania