Nie ma nas, czy aby na pewno?

Gdybym mógł wybierać, jak nie mogę,

to wybrałbym właśnie ciebie, rozkraczoną

modliszkę, krwiożerczą mambę, która dała

mi odrobinę rozkoszy tuż przed,

i właśnie to cenię sobie najbardziej.

Odchodzenie; – styl motyla, czy ćma.

Przepiękna modelko, ulubienico obiektywu,

mogłem wszystko,

a nie potrafiłem namalować twoich pośladków,

których smak znam przecież na pamięć.

Czy chciałbym wrócić do żywych? Nie.

Nie ma takich perfum, które pachniałyby tobą,

takich smaków, których poznanie zmienia wszystko,

i takiej modliszki ratującej się ucieczką.

Ciebie.