Nieciekawa historia. Paralizator

W markecie, gdzie półki pełne,

Roboty z agencji, wśród ludzkich kręgli, Czuwają, patrzą, w tłum niepewny, Dyscyplinują, gdy ktoś wchodzi w złą stronę.

„Tak jak w ten czas, na on czas!” – wołają,

Gdy ktoś się spóźnia, reguły łamie, prądem w dłoniach w metalowych ciałach, Rażenie prądem w tyłek – to ich metoda Lub w szyję

Wśród owoców, warzyw, w alejkach gęstych, Słychać ich kroki, w rytmie spokojnym,

„Nie bądź niegrzeczny, nie łam zasad, Inaczej poczujesz, co znaczy łzawiący gaz!”

Ludzie mają cykora Gdy roboty z agencji wkraczają w ich świat,

„Tak jak w ten czas, na on czas!” – znów krzyczą,

W markecie, gdzie prąd i technika rządzą, Roboty wciąż czujne, szukają byle okazji do gazowania ludzi kręgli wciążciągle

W świecie, gdzie zasady są ważniejsze niż słowa. Rządzą blaszane mózginiepojętne.