(Nie)męska decyzja

"Nie kocham cię już"

Te właśnie słowa Wiktorii bezustannie pobrzmiewały w uszach Rafała, powracając do niego niczym wspomnienie najgorszego, sennego koszmaru. Odnosił wrażenie, jakby wypowiedziała je dosłownie przed chwilą, a przecież minęły już blisko trzy miesiące od tamtego feralnego dnia, kiedy to jego poukładane i szczęśliwe życie rozpadło się na tysiące drobnych kawałeczków. Próbował przez jakiś czas odnaleźć się w nowej rzeczywistości, lecz wszelkie poczynione przez niego starania (bieganie, terapia, randki) nie przyniosły oczekiwanego rezultatu.

Przepełniony poczuciem rozpaczy podjął w końcu męską decyzję o odebraniu sobie życia. Bądź też niezbyt męską, w zależności od oceniającego.

Wspiął się na krzesło, po czym nałożył na swą szyję uprzednio zawiązaną pętlę. Teraz nie pozostało mu już nic innego, jak tylko odepchnąć się mocno i pozwolić, by sznur spełnił swoje zadanie. Zdawał sobie sprawę, że wciąż jeszcze może się wycofać, lecz nie zamierzał w ostatniej chwili zmieniać podjętej już decyzji.

Wiedział doskonale, że powinien był w tym momencie pomyśleć o swojej przyszłości, bliskich, czy też bólu oraz nieodwracalności śmierci. Wszystko to wydawało mu się jednak zaledwie mrzonką w obliczu "utraty" ukochanej osoby. Nie potrafił bez niej żyć i nie mógł nic na to poradzić.

Odepchnął się w końcu z całej siły i już po chwili zawisł na stryczku niczym bombka na świątecznej choince. Przez chwilę miotał się w agonii z szeroko wytrzeszczonymi oczami, jednak nie trwało to zbyt długo. Życie uszło z niego bezpowrotnie.

J. T.