Niepamięć

I gdzieś zgubiliśmy sens

Chęci do życia i marzenia

Nasze wzroki się nie krzyżują

Myśli nie są wypowiadane

Zapomnieliśmy jak kochać

Pustkę wypełniamy cierpieniem

I uśmiechamy się na pokaz

I wylewamy wieczorne łzy

Rozmawiamy ze ścianami

Śmiejemy się do pustych szklanek

Oddychamy czarną sadzą

I ciężkim od zmartwień powietrzem

Dorastaliśmy w innym świecie

Inne wzroce budowaliśmy

A dorosłość jak zakazany owoc

Otworzyła nam oczy na szarości

Przestaliśmy szukać powodów

Dla których warto było istnieć

Zapomnieliśmy

Że kiedyś chcieliśmy żyć

Komentarze (5)

Rasia 07.11.2015

Ten wiersz niestety nie podobał mi się równie mocno, jak inne, które tworzysz. Nie poruszył mnie po prostu temat, nie był taki dobitny, jak zwykle. Co prawda błędów żadnych nie dostrzegłam, ale zostawiam 4. Czekam na więcej ;)

NIka 07.11.2015

Nawet sobie nie wyobrażasz, jak Twoje komentarze mnie motywują :D Dziękuję w każdym razie za ocenkę :))

Anonim 07.11.2015

"Dorastaliśmy w innym świecie
Inne wzroce budowaliśmy
A dorosłość jak zakazany owoc
Otworzyła nam oczy na szarości" - szczególnie dwa pierwsze wersy mi się spodobały. Wiersz delikatny, bez żadnych mocnych uczuc, harmonijni i spokojny :)

ausek 07.11.2015

''Przestaliśmy szukać powodów
Dla których warto było istnieć''
Do mnie natomiast przemawia ostatnia strofa, która mówi o zatraceniu się w życiu, a może nawet dzisiejszym świecie. Piękny wiersz. :) 5

Cherryl 07.11.2015

"Zapomnieliśmy
Że kiedyś chcieliśmy żyć"
Ojej, poczułam to. Dziękuję za ten wiersz. 5

Niepamięć

Komentarze (5)

Napisz komentarz