Niesamowita

Witajcie to moje pierwsze opowiadanie, więc bądzcie wyrozumiali:) w sumie to nie opowiadanie ale sami zobaczcie i oceńcie:)

Kiedy pierwszy raz do mnie napisałeś, nie wiedziałam, że nasza bardzo krótka znajomość się tak skończy. Nie wiedziałam, że Twoje -Hej, co u Ciebie? Zmieni mnie i moje życie o 180° Dziękuję Ci, za wszystko co dla mnie zrobiłeś. Dziękuję, że stałeś się dla mnie kimś naprawdę bliskim. Kochałam Cię, a może tylko zauroczyłam się od "pierwszego wejrzenia." Znalismy się moze z kilka dni. Nawet się nie spotkaliśmy, chociaż Ty bardzo tego chciałeś. Kochałam Cię chociaż wiem ze to niemożliwe, nierealne i absurdalne. Ja, która nigdy się nie zakochuje, ja ktora widziała tylko Twoje zdjęcia. Ja, która nie wierze w zauroczenie od "pierwszego wejrzenia", a tym bardziej w miłość od pierwszego wejrzenia. Kochałam Cię. Kiedyś mi napisałeś, że jesteś poraniony przez swoją byłą dziewczynę. Pamiętam co Ci wtedy odpisałam, byłeś zaskoczony, że jesteśmy poranieni podobnie. Po tym jak pierwszy raz, przegadaliśmy całą noc, powiedziałeś, że bardzo chciałbyś się ze mną spotkać, odpowiedziałam jeszcze zdążymy się spotkać. Pisaliśmy o naszych marzeniach, pisaliśmy o wszystkim, mogliśmy rozmawiać w nieskończoność. Czułam się tak, jakbym Cię znała od wielu lat. Kiedy Ci o tym powiedziałam, powiedziałeś, że masz tak samo. Byliśmy jak dwie połówki pomarańczy. Idealnie do siebie pasowaliśmy, nie tylko charakterem, wyglądem, zachowaniem, wszystkim. Kiedy od Twojej mamy dowiedziałam się, że miałeś wypadek i jesteś w szpitalu, byłam pewna, że wszystko będzie dobrze, że wyjdziesz z tego cały. Ale kiedy dowiedziałam się, że Ty.... moje serce przestało bić, rozpadło się na kawałki, płakałam przez kilka godzin. Kochałam Cię. A Ty... kochałeś mnie? może... przecież mówiłeś, że jestem Ci bardzo bliska, mówiłeś, że...... Ale czy mnie kochałeś? nie wiem i pewnie nigdy się nie dowiem. Dlaczego? Bo o godzinie 9.03 odszedłeś na zawsze...