nieskoszona łąka na niedokończenie lata

Człowiek nigdzie naprawdę nie był, póki nie wróci do domu.

~ Terry Pratchett

 

jak na zielonych tratwach płyną

nici babiego lata

rozwichrzone misterium jesieni muska

perłami rosy po miodnych nawłociach

iskrzą i drżą w kołysce tych złotych dziewic

 

dalej dróżką pną się na wzgórze

platynowe mrozy

aż pod stopy zrudziałego modrzewia

przy pierwszym przymrozku rozrzuci igły

dzisiaj spogląda na urodzaj szarej renety

która pod ciężarem robaczywych owoców

garbi kark ku zielonej jeszcze ziemi

 

tuż obok drewniany dom

trzeszczy od nadmiaru dzikiego wina

owijam się w tę drzewną magię oddycham

razem z nią odpływa zmęczenie dnia

 

razem przeczekamy na przebudzenie

nieskoszona łąka na niedokończenie lata
Autor: Pasja
Czytano 182 razy
Data dodania: 26.10.2021

Średnia ocena: 4.3  Głosów: 6

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (7)

  • Piecuszek 27.10.2021
    Dobrze, że jest gdzie przeczekać. Piękny obraz namalowałaś.
    "razem przeczekamy na przebudzenie" ciekawy zabieg. To przeczekanie brzmi złowrogo, mimo że wcześniej jest wszystko sielsko przedstawione.
  • Pasja 31.10.2021
    Dziękuję za refleksyjny komentarz. Pozdrawiam
  • befana_di_campi 27.10.2021
    "Perły rosy", "magia"... Oj, oj "Pasjo", nieco lepiej Cię oceniałam. Bowiem jak mawiał mój naprawdę życzliwy mi śp. Roman Brandstaetter: "Jeżeli ma się "wystrzępioną koncepcję", to lepiej (za)milczeć. A pani te "koncepcję" akurat ma, to dlaczego pani milczy?"

    Roman Brandstaetter odszedł do Pana 28 września 1987 roku. Natomiast Twoje dzieło? Powiedziałabym, iź przeciągane za przysłowiowe uszy, choć niekoniecznie przez igielne ucho ;-)
  • Szpilka 27.10.2021
    Pasja, bardzo ładny i malowniczy, niektóre frazy ażurkowe, tak poetycko lekkie:

    "dzisiaj spogląda na urodzaj szarej renety
    która pod ciężarem robaczywych owoców
    garbi kark ku zielonej jeszcze ziemi"

    Piątak ?
  • Pasja 31.10.2021
    Dzięki za ażurkowy wzorek.

    Pozdrawiam pogodnie
  • Garść 27.10.2021
    Piękne:

    "dalej dróżką pną się na wzgórze
    platynowe mrozy
    aż pod stopy zrudziałego modrzewia
    przy pierwszym przymrozku rozrzuci igły
    dzisiaj spogląda na urodzaj szarej renety
    która pod ciężarem robaczywych owoców
    garbi kark ku zielonej jeszcze ziemi"

    10/5

    Bardzo optymistyczna puenta w połączeniu z cytatem.
    Dziękuję i pozdrawiam.
  • Pasja 31.10.2021
    Piękne dzięki za optymistyczne spojrzenie w odbiciu w cytacie.

    Pozdrawiam serdecznie

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania