Niespokojna

Mam duszę niespokojną, jak morze w czas sztormowy,

Wciąż goni myśl swawolną, co w głowie gra mi tony.

Gdy cisza mnie otula, to serce wciąż wędruje,

A lęk jak cień się czai i szeptem coś maluje.

Choć szukam ciszy w głowie, to wiatr mi szeptem śpiewa,

Że los wciąż nowe drogi wśród burz i słońca miewa.

A ja wędruję za nim, wciąż szukam swoich śladów,

By w końcu znaleźć spokój, wśród ciszy i nieładów

A póki serce bije, wśród wichrów i zamieci,

To wciąż nadzieja żyje, choć los nie zawsze świeci.