Niewiadoma

Zatańczyłem w kuchni myśląc o sobie,

Zatańczyłem w kuchni myśląc o świecie i

zatańczyłem w kuchni myśląc o niej

Zatańczyłem w kuchni martwiąc się,

martwiąc się o siebie, o świat i

o nią

Jak można zatańczyć będąc zmartwionym,

gdy że ja wiem, że dam sobie radę,

gdy ja wiem, że świat mało zrobi sobie z moich zmartwień,

a ona

jest moją niewiadomą