Niezapomniane chwile

Jola smacznie spała, przykryta niebieską kołdrą w czerwone róże . Jej głowa spoczywała na poduszce w te same wzorki co kołdra , a kruczoczarne włosy leżały w nieładzie . Miała śniadą cerę , oczy jej były czarne jak węgielki , które zdobiły długie rzęsy . Uśmiechała się przez sen . Kochała przyrodę , zwierzęta , kwiaty .Lubiła marzyć i śnić na jawie . Zawsze , no prawie zawsze pamiętała swoje sny . Niektóre opowiadała , a inne może te cudowne sny zachowywała w swoim sercu , kto wie może i na zawsze . W pewnej chwili do pokoju weszła jej mama i odsłoniła brązowe zasłony . Pokój zalała słoneczna jasność .

- Mamo , nie masz litości .

- Ależ , Jola jest już po siódmej .

- Daj mi jeszcze pospać .

- Przykro mi , ale na dziesiątą idziesz do szkoły ...

- Właśnie , dopiero na dziesiątą , jeszcze pół godzinki , dobrze .

- Nic z tego , trzeba wyprowadzić psa na pole i kupić pieczywo na śniadanie .

- Dlaczego zawsze ja , a Marek to nie może .

- Nie marudź , tylko wstawaj .

- Dobrze , już dobrze . Tu jest jak we wojsku , wszystko na komendę

- Oj Jolka , Jolka , na wszystko masz odpowiedź .

Jola chodziła do trzeciej klasy liceum ogólnokształcącego

Uśmiechnęła się do córki i przejechała oczami po pokoju , który był umeblowany w stylu młodzieżowym . Stała tam szafa na ubrania , komoda , biurko wraz z komputerem , krzesło obrotowe . Na podłodze leżał czerwony dywan w białe wzorki kwiatowe . Ściany pomalowano w kolorze błękitnym . Wisiały na nich obrazy . Jeden przedstawiał piękną zieloną polankę pełną kwiatów , a wśród nich dziewczę o jasnych włosach , które falowały , gdyż biegła odziana jedynie w koszulę nocną do stóp i śmiała się jakby biegła do oblubieńca . Drugi obraz przedstawiał pięknego lwa z nienaganną grzywą a wkoło niego małe kociaki inaczej małe lwiątka . I obraz, który lubiła najbardziej to piękny brunatny rumak z gęstą grzywą stojący na polanie a jego oczy skierowane były z obrazu na pokój , jakby go oglądał godzinami . Jola też patrzyła często na ten obraz , zawsze miała wrażenie , że mierzą się wzrokiem . Dostała go od rodziców na piętnaste urodziny . Wtedy nie wydawał się jej aż tak cudowny , szczerze mówiąc nie była szczególnie zachwycona prezentem w tamtym okresie . Z biegiem czasu jednak , coraz częściej spoglądała na niego i można by powiedzieć , że zakochała się w nim . Na parapecie stały kwiaty , fiołek , czerwono - niebieska orchidea , drzewko szczęścia inaczej grubosz i kaktus , który znajdował się w doniczce w kształcie krasnala . Lubiła swój pokój , ba lubiła , ona go kochała , sama to wszystko w nim urządziła . Był on przystanią , azylem, najlepszym miejscem do rozmyślań , najlepszą kryjówką .

Kiedy jej mama wyszła z pokoju przymykając drzwi , Jola nakryła się szczelniej kołdrą i zamknęła oczy . Wtem do pokoju wszedł pies . Wabił się Bobek i był rasowym bokserem . Podszedł do łóżka dziewczyny i zaczął ją trącać nosem , żeby wstała . Bowiem chciał iść na pole , bardzo lubił przechadzki z nią . Pies raz co raz trącał ją pyskiem , nic to jednak nie dało , bo Jola odwróciła się na drugi bok . Bobek obszedł łóżko mając nadzieję , że tym razem mu się uda . Jednak i teraz jego przeczucie spełzło na niczym . Jola miała już dość i schowała się pod kołdrę sądząc , że psu się znudzi da jej spokój i wyjdzie . Bobek miał inny sposób , jak zmusić swoją panią , by się obudziła . Wskoczył na łóżko i próbował ściągnąć z niej pościel . Nie szło mu to jednak najlepiej , chwycił więc kołdrę w zęby i zaczął szarpać . Jola natychmiast wyszła spod kołdry i ja chwyciła . Zaczęła się walka .

- Bobek , puść bo potargasz

Pies zawarczał

- Słyszysz ,co mówię , puść bo potar....

Nim to powiedziała usłyszała trzask materiału , pies szarpnął jeszcze raz i rozerwał dziurę bardzo dużych rozmiarów .

- O , Boże , Bobek coś ty zrobił . Ja cię chyba zabiję . Nie co ja mówię , to mama zabiję nas oboje .

- Hauu , Hauu

- Ciesz się , ciesz . Ja bym nie była taka radosna na twoim miejscu .

Pies zaskomlał

- Dobrze , już dobrze żartowałam . Poczekaj ubiorę się i pójdziemy po bułki do piekarni . Twoja pani bardzo się niecierpliwi . Mareczek zawsze musi mieć świeżutkie bułeczki na śniadanko . Synalek mamuni.

Marek był bratem Joli , starszym od niej od niej o sześć lat . Był podobnie jak siostra , brunetem , wysokim i szczupłym . Miał prawie metr dziewięćdziesiąt wzrostu , brązowe oczy , duży prosty nos, a czarne brwi były pięknie osadzone nad oczami usta też były cudne.