Niższe ja

Tracąc opokę wraz z gróntem pod nogami.

Gdy dokąd nie masz już skierować dłoni.

I wszystek znaczeń wiruje w głowie.

Ten ci człowiek !

Ten choruje jak koń !

I niestety niezadbał o woń.

Z tłokiem autobusowej drzemki,

gdy chcąc niechcąc powieki ciężarem.

Po wieki zmęczenia,

gdzie już dawno na sny czasu nie ma.

Gdzie budzi się niższe ja,

w świecie wyrzszych jaźni.

Rosną zaszczyty ,

na kurtuazji szczytach.

Widok potępienia,

w dał słany siłą pieniądza.

Po możliwości horyzont,

codziennie kasowanych biletów.

W podrurzy do fabryk żeczywistosci,

to tam gdzie pracuje tatuś.