nostalgia

zamieszkać chcę w twoich ramionach

osiedlić się na pagórkach kolan

wyściełać wnętrza zapachem

wreszcie zapomnieć o strachu

 

chcę szepnąć: to koniec nie musisz

już szukać - tu jest twoja ojczyzna

Średnia ocena: 4.8  Głosów: 5

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (10)

  • bogumil1 25.03.2020
    Piękne Ench. Jestem zachwycony mimo, że krótkie.
  • Enchanteuse 25.03.2020
    Dziękuję, Bogumił.
  • Dekaos Dondi 25.03.2020
    U Czarodziejki to już wieki magiczne ne byłem.
    Taki ładny, nostalgiczny wiersz. Widzisz, potrafię odczytywać znaki, by klimat tekstu rozpoznać:)
    Pozdrawiam:)→%
  • Dekaos Dondi 25.03.2020
    Tzn→na 100% mi się podoba. Nie tak klikłem→5
  • Enchanteuse 26.03.2020
    Dzięki, DD :)
  • befana_di_campi 25.03.2020
    "oto twoja ojczyzna": moim skromnym zdaniem, nazbyt patetyczne. A nie mogłoby być na przykład "to twoje miejsce"? Tu i teraz; tam oraz owam; jedno, jedyne, niepowtarzalne?
  • Enchanteuse 26.03.2020
    Ojczyzna jest tu słowem kluczowym. Chodzi o kres błądzenia, odnalezienie domu. Dzięki, befano :)
  • kigja 25.03.2020
    Jak befana ale nie dla tego, że patetyczne ale mam inny powód. Ojczyzna, kraina przychodzimy na świat. To nie może być nowa osoba ale osoba, ktora jest od zawsze z nami. Całościowo łasnie.
  • Enchanteuse 26.03.2020
    Hmm. Ciekawe podejście. Ale co jeśli, tej symbolicznej, ojczyzny, domu, nie miało się nigdy? Pytanie z ciekawości, bo to mój punkt wyjścia, nie żeby się bronić za wszelką cenę.
  • Pan Buczybór 26.03.2020
    Fajny wiersz. Można odczytywać w skali bardziej osobistej i skali ogólnej. Ja się skłaniam raczej ku jednostce - połączenie, zamieszkanie w sobie nawzajem... Metafory mogą tu wyglądać na trochę wyprane, ale jak dla mnie się sprawdzają. Porządna poezja

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania