Nowe życie.

Na początku chciałam oznajmić że nie jest to opowiadanie,tylko fragment książki,którą zaczęłam dzisiaj pisać,dlatego proszę o wyrozumiałość.

Lena była miłą,rozsądną i grzeczną nastolatką.Nie miała pojęcia,że gdy skończy piętnaście lat jej życie bardzo się zmieni.

Dwa miesiące później:

-Wszystkiego najlepszego kochanie!!- krzyczała pani Magda,mama Leny.

-Sto lat słoneczko!!-krzyczał Roman,tata dziewczyny.

-Sto lat,sto lat niech żyje,żyje nam!-śpiewali wszyscy goście.Następnie zaczęła się zabawa i wręczanie prezentów. Dziewczyna była wniebowzięta.

Nadszedł wieczór,wszyscy już poszli. Szesnastolatka szykowała się do spania.

-Zaczekaj kochanie.Mamy z tatą dla ciebie jeszcze jeden prezent.-rzekła matka.

-Och..jaki?

-W sumie to nie jest żadna rzecz.-dodał tata.

-A więc myszko...wyprowadzamy się do Warszawy.I to za tydzień.

-Co?!Dlaczego?!A szkoła,a koledzy,koleżanki?!Mamo!Tato!To ma być prezent?Mogliście mnie chociaż zapytać!- Zdenerwowała się córka.

-Nie krzycz,nie denerwuj się.-Uspokajali ją rodzice.

-Jak mam się nie denerwować?!-krzyczał.

-Chodź Madziu.Dajmy jej chwilę na przemyślenie wszystkiego.Jutro z nią porozmawiamy.-powiedział pan Roman.

-Masz rację.Idź spać Lena.Dobranoc.-Po tych słowach wyszli z pokoju.

Tydzień później spakowana rodzinka opuściła miasto,które zamieszkiwali od lat.Córka pogodziła się z tym trudnym faktem.