nuda rodzi się na blokach

nie mieszka Bóg

w betonowych blokach

przy klatkach stopień

w domofonach głos świadków Jehowy

drżący przypomina o końcach świata

on jednak nie nadchodzi

w sercach robak toczy

alkoholem zamroczony

w oknach słabe światła gasną

naciągają zasłony nocy

opadają ręce spracowane

szukamy miejsca

szukamy siebie

na krześle anioł usnął

za szklanym ekran

z czasem na reklamę

zapadam się w twój dotyk

zanurzony widzę ludzką

krzywdę co nam po nim

zbudzić się rankiem

lepszym nowym