Nulla mihi amplius salus est.

pamiętam ten dzień

twoje oczy pełne niewypowiedzianych uczuć

w mojej głowie myśli kilkaset

czy mnie kochasz?

czy tylko lubisz?

twoje oczy

błyszczące jak gwiazdy na ciemnym, nocnym niebie

twoje oczy

w których tonę

i nie ma dla mnie już ratunku

nie ma już ratunku dla mnie

moje ręce zimne jak arktyczny lód

nie ma ich kto ocieplić

nie ma kto dać im płomienia

twoje oczy ciepłe jak letni dzień

rozgrzewają mnie

ale nie ma już dla mnie ratunku

nie

czuję jak zimne ostrze przeszywa mnie na wskroś

cisza.

koniec.

nie ma już dla mnie ratunku.