o garść światła

umilkły uliczne latarnie

noc rozebrała się

z gwiazd

księżyc pielęgnuje rany

zanim wybuchnie świt

czy podarujesz mi

choć jedno serce

choć jedną schowaną w sobie ciszę

na skórze czystej kartki

dziergasz list otwarty

do Boga

który jak zawsze zapomnisz wysłać

odkąd stałeś się antidotum

na łzy

odkąd strach wyprosił cię z klasy

zgasła morska latarnia

fala porwała zwichnięte serce

w sercu zalęgła się ufność

że lęk dotyczy najsilniejszych

którzy zwyciężyli w walce

o garść światła

przyśnił mi się ból

był pocieszeniem