o kacapach śmiało

roztrzaskane czaszki z nich białe mózgi

oczy wydziobane przez czarne kruki

idziemy po zwycięstwo w nas siła męstwo

w palce pióra pisać o bohaterach wiersze

dudnienie butów z pieśnią na ustach

kroczą poeci po wszystkich portalach

nadchodzi fala nadchodzi pora walki

z pismakiem polegniesz po pierwszym wersie

zmierz się z niedolą śmiercią przypadkową

ludzie ludziom zgotowali piekło miedzy swymi

żołnierze bohaterzy żołnierze mordercy

w głowie się nie mieści od złych wieści

idą dzieci idą kobiety starcy co raz bardziej słabsi

świat się gapi powtarza to straszne wielka szkoda

nie robi nic bądź bardzo mało zarobić by się zdało

wychodzę z siebie wychodzę na ulicę i krzyczę

dość tych zbrodni dość potwornej wojny

patrzę się z boku niedowierzam

jak z człowieka można zrobić takie zwierzę

idzie i zabija morduje gwałci i się dobrze bawi