„O, Pani!”

Daj mi, Pani, łaski Swojej

i uspokój serca drżenia.

Postaw, Pani, duszy mojej

cokół wiecznego natchnienia.

Otwórz, Pani, drogę co kręta,

a ja będę jej tworzył łany.

Zdejm, o Pani, ciemnot pęta

co mój umysł w nich związany.

Pozwól świtu poznać bryzę,

noc odgonić, w świat cwałować!

Ratuj, Pani, dobrym słowem

Daj nad grzechem tryumfować...