bo poezja

bo poezja jest jak ziarno

co wrzucone w ziemię marną

zginie szybciej w gardłach wron

niźli godny wyda plon

bo poezja jest jak siemię

gdy zasiane w żyzną glebę

to nadejdzie pora żniw

wtedy czyta ją kto żyw

o tym się przekonał Norwid

dziś czytają go potomni

zapomniany gdy żył jeszcze

dzisiaj jest cenionym wieszczem

bo poezja nie brzmi wiecznie

jeśli talent z nagła zdechnie

nie pomogą dobre chęci

gdy nikogo to nie znęci