Oaza
W oazie pełnej topól
pękają strąki imion;
sadzawką pachnie dotyk,
nad ziemią tli się żywioł.
Powietrze zmienia pędy,
przestawia szkielet drogi;
to słońca cichy werdykt,
spłowiałe liter gody.
W oazie pełnej topól
pękają strąki imion.
Na ciepłym stropie motyl
spełnienie z życia przyjął.
Do snu zabarwisz siebie,
i tylko myśli swoje;
zakopiesz wszystko w wierze,
odmówisz słowo „boleć”.
Komentarze (10)
"pękają strąki imion" – przykład na to, że nie każda dopełniaczówka musi boleć. W ogóle ta fraza bardzo mi się podoba. Choć nie do końca wiem, czy przy topoli można mówić o strąkach, to literacko zgrało się pięknie. Wyobraziłam sobie nowe topolowe życia, super pomysł z "imionami".
Całość bardzo ładnie brzmi, wszystko jest na swoim miejscu.
Dla mnie, to piękne słowa o życiu i przemijaniu, świetnie skomponowane, także dźwiękowo. Wiersz ma ładną melodię, m.in. dzięki niebanalnym rymom.
Bardzo mi się podoba.
Te metaforyczne też.
Trudno nie docenić kunsztu technicznego i obrazowości wiersza.
Cudnie wzruszasz. Stawiać Ci piątkę, to wstyd. Ten wiersz... przyklękłam.
Jest tu wszystko. Ciężka droga, pamięć i wiara. A nade wszystko jest tutaj najprawdziwsza poezja, najpiękniejsza.
Dziękuję!
Można poczuć się jak w otoczeniu unikalnego ekosystemu, na przykład na wycieczce.
5, pozdrawiam :-)
1↔Topole to wysokie drzewa. Wierzchołki blisko nieba.
a życie woda stanowi, żywioł, czasem człek nie wie co robić.
2↔Na drodze zmęczone ślady, horyzont daleki, słońce cicho świeci, psyche bawi lub dławi.
3↔Twoje imię, motyl biały wziął pod skrzydła, jeszcze jesteś lub byłeś tu przez chwilę.
4↔We śnie zakopiesz myśli. Po przebudzeniu będzie lepiej, lub tylko ci się przyśni.
Pozdrawiam:)↔%
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania