oaza smutku

Serce w mojej głowie rozwleka przyszłość

Mózg w moim sercu rozwleka co będzie

I ciągle myślę dalej co ze mną będzie

Czy będę oazą czy będę piachem

Czy będę szachem czy będę matem

I dalej jestem podziemnym nietoperzem, który porozumiewa się echolokacją

I dalej myślę, że to tylko film i to się nie dzieję naprawdę

Myślę, że jestem w horrorze

Albo myślę, że jestem pseudoliparisem i żyję w dalekich głębinach

I siedzę w swoim pokoju i ciągle rozmyślam

Czemu tak strasznie zaniewidzę swoich myśli?

Czemu tak nienawidzę swojego rozumu?

Bo przez niego ciągle cierpię i często padam w stany depresyjne

Ale moja poezja wciąż przez to powstaje

Ale moja poezja, wciąż pokazuje wiele bólu

Ona pokazuje kolory ciemności i płaczu

Kolory jesienni i zimy

Choć to różnie bywa bo nieraz jest radosna

Ale dzisiaj czuję głównie mrok i czarne chmury.