Obcowanie z poezją

Bez czekoladek,

bukietów, motyli w brzuchu,

długich spacerów i zaglądania

sobie w cudne oczka.

 

Po alkoholu, przy muzyce,

wśród spoconego tłumu i

sam wiesz czego jeszcze.

 

Obcujemy z poezją

w zaszczanym kiblu i

śmiejemy się ze słowa

Kocham.

Przecież to takie

ludzkie...

Średnia ocena: 2.3  Głosów: 6

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (2)

  • piliery 4 miesiące temu
    Brutalne ale czasem też tak myślę. Człowiek, który piękna potrzebuje jak chleba sam potrafi to piękno zniszczyć i zohydzić sprowadzić je do fizykaliów. Dokładnie - jak z poezją.
  • Pływaczka 4 miesiące temu
    Witam, dzięki za czytanie, komentarz i ciekawy odbiór. Pozdrawiam

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania