Obsesja

Dziś pozwolę sobie płakać

na dnie łzy,

wbić zęby w sól.

To moja obsesja,

przegrana.

Wyślizguję się

spod kolan,

trzepoczę skrzydłami w powietrzu

jak ćma

w locie złapana.

Lecą czarno-białe centki

w kępy trawy,

o które można się potknąć

– nawet w dniu spłakanym.