Ocean

Byłam nikim,

Jak kamień rzucony w ocean,

Pozostawiony i zapomniany,

Pragnęłam tylko zrozumienia,

Chciałam dla kogoś być kimś,

Kimś ważnym,

Otaczający mnie ludzie byli prawdziwie szczęśliwi,

Natomiast ja pomimo uśmiechu, toczyłam w sobie wojnę,

Wojnę która ciągła się latami,

Dopóki nie zobaczyłam twych oczu,

Poczułam jak wszystko co złe odpływa,

Jakby ktoś mnie wyciągnął z oceanu złych i natrętnych myśli,

Myśli że nikt nie zdoła mnie pokochać.

Średnia ocena: 3.8  Głosów: 4

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (3)

  • Juzanna rok temu
    ładny, szczęścia w miłości takie oczy nie mogą kłamać
  • piliery rok temu
    Owszem wierszem to oświadczenie zostało napisane. Jednak "wiersz" w sensie utworu poetyckiego to nie jest.
  • Senograsta rok temu
    Ale ciągnęła się wojna, nie ciągła. I to wszystko tylko przez zobaczenie oczu?:-)

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania