Oczy węża - część 1

Obróciłam się i ostatni raz przejrzałam się w lustrze. Prawie wszystko było idealnie... Jeszcze tylko kropelka perfum o zapachu bzu. Przypominam sobie, że mama zawsze pachniała bzem. Na myśl o niej oczy zachodzą mi łzami. Żałuję, że jej nie ma przy mnie.

Pamiętam, że jako mała ośmioletnia dziewczynka uwielbiałam siadać na kuchennym blacie i obserwować mamę, podczas gdy ona piekła cynamonowe ciasteczka. Gdy w kuchni roznosił się ten przepyszny zapach, ja szczebiotałam radośnie, ciesząc się, że skupiam na sobie całą uwagę mamy. Wtedy jeszcze nie wiedziałam, że to wspomnienie cynamonowych ciasteczek i mamy krzątającej się po kuchni będzie dla mnie cenne.

Wyjaśnię wam coś: moja rodzina została zamordowana siedem lat temu przez niejakiego Michaela Winslowa, jednego z najbogatszych ludzi w tym mieście. Nie wiedziałam, czym się kierował, zabijając moją rodzinę. Co takiego zrobił mu mój młodszy braciszek, czteroletni Andre, że musiał zginąć?

Obraz nieżywego Andre wciąż mam przed oczami: leżał w kałuży krwi, a jego ciało było ułożone w nienaturalnej pozycji. Niebieskie oczy Andre, dawniej tak pełne blasku, były zamglone. Widok martwego ciała wtedy tak mną wstrząsnął, że nie potrafiłam wydobyć z siebie żadnego słowa i przez blisko pół roku wychowująca mnie ciotka ciągała po mnie po różnych lekarzach, by dowiedzieć się, co mi jest. Ale żaden z nich nie potrafił mi pomóc. Szok, który doznałam sprawił, że pragnęłam zemsty.

Okazja do niej nadarzyła się właśnie dzisiaj: dowiedziałam się, że wielki Michael Winslow wydaje ekskluzywny bal i każdy mieszkaniec miasta może czuć się na niego zaproszony. Żal było by nie skorzystać z takiej okazji, zwłaszcza jeśli miało się kiedyś rodzinę, którą teraz chciało się pomścić.